Sisterhood Spotlight

Ano ang nagbunsod sa inyo ng iyong asawa na ituloy ang pag-aampon?

Hindi namin itinakda ang aming paglalakbay na may pag-aampon sa pag-aalaga. Sa totoo lang, hindi talaga namin alam ang ginagawa namin! Ang aming hangarin ay buksan ang aming tahanan sa mga mahihinang bata, sumama sa mga biyolohikal na pamilya at tulungan sila sa muling pagsasama-sama. Ang aming kuwento ng pag-aampon ay nabuksan noong hindi mangyayari ang muling pagsasama-sama. Ang aming maliit na lalaki ay nangangailangan ng isang walang hanggang pamilya. Kami ang naging pamilyang iyon - kami ang pamilyang iyon. Bihira lang ang araw na hindi ko iniisip ang pagkawala niya. Bihira din ang isang taon na hindi ko iniisip ang kanyang biological na ina at nagdadalamhati sa lahat ng kanyang na-miss, ngunit labis na nagpapasalamat na pinili niya ang buhay!

Ano ang isa sa pinakamahalagang bagay na natutunan mo mula sa pag-aalaga?

Ang dami kong natutunan! Mahirap pumili ng isang bagay lang.

Minsan may nagbahagi sa akin na ang malalim na trabaho ay nangangailangan ng malalim na pahinga. Ang gawaing napupunta sa pag-aalaga ng mga bata mula sa mahihirap na lugar ay isa sa mga pinaka-nakabubuwis na trabahong makukuha mo. Napakaraming twists and turns both emotionally and relationally. Ang pag-navigate sa iyong "bagong normal" ay maaaring nakahiwalay at nakakatakot pa nga. Ang paggawa ng buhay sa komunidad ay susi at ang paghingi ng tulong ay kinakailangan. Ang mga foster parents na may suporta sa komunidad at wrap-around ay mananatili sa laro nang mas matagal. Sinasabi sa amin ng mga istatistika na ang karamihan sa mga foster parents ay may isang placement at pagkatapos ay tapos na sila – sa palagay ko higit sa lahat ay hindi pagkakaroon ng komunidad sa lugar at hindi paglalaan ng oras upang magpahinga at mag-refuel. Ang pagkakaroon ng mga bagay na ito sa lugar bago ka magsabi ng OO sa pinakaunang placement na iyon ay magsisilbing mabuti sa iyo!

Sa liwanag ng Foster Care Awareness Month, ano ang masasabi mo sa isa pang ina na kumukuwestiyon sa kanyang kakayahan na alagaan ang isang bata?

Sasabihin ko sa kanya na pag-aralan ang lahat ng kanyang makakaya! Hinihikayat ko siyang dumalo sa isang lokal na grupo ng suporta kasama ang ibang mga pamilyang umampon at umampon o dumalo sa isang pulong ng interes sa isang lokal na ahensya at makinig sa mga karanasan ng iba. Kung siya ay kasal na at may mga anak na, tatanungin ko kung paano iyon nangyayari? Kung mayroon nang mga pakikibaka sa bahay, hindi gagawin ng foster care ang mga magaspang na lugar na iyon na mas mahusay - ito ay talagang may potensyal na gawing mas magaspang ang mga magaspang na lugar. Sasabihin ko rin sa kanya na ang epekto sa buhay ng isang bata ay isang kamangha-manghang pakikipagsapalaran - ang epekto sa isang buong pamilya ay higit pa sa kamangha-manghang. Parehong maaaring mangyari, nang sabay-sabay.

Anong mga mapagkukunan ang magagamit upang matulungan ang mga kinakapatid na magulang at pamilya?

Napakaraming kamangha-manghang mapagkukunan ang umiiral! Ang ilan sa aking mga paborito ay Empowered to Connect (parehong website at podcast) at Robyn Gobbel (parehong website at podcast). Gayundin, mayroong isang Facebook group na tinatawag na Adoption Connection – maraming magagandang bagay doon. Ang mga mapagkukunan ng libro na maraming beses kong nabasa ay The Connected Child ni Dr. Karyn Purvis, The Whole-Brain Child ni Dan Siegel at The Body Keeps the Score ni Bessel van der Kolk. Kasama sa mga lokal na mapagkukunan ang Virginia's Kids Belong – maraming magagandang paraan upang makilahok at makilahok sa espasyo ng foster care at adoption.

Ano ang ilang bagay na gusto mong malaman ng mga taga-Virginia tungkol sa pagsasanay sa trauma?

Ang pagsasanay sa trauma ay mahalaga sa mundong ating ginagalawan. Bilang isang Cultivate Connection Facilitator, nalaman ko na may mga antas o yugto kung ano ang maaaring maging "Trauma Training": 1) Maaari tayong magkaroon ng kamalayan sa trauma – ibig sabihin ay maaari tayong magkaroon ng kamalayan sa pangangailangan para sa pangangalaga na may kaalaman sa trauma. 2) Maaari tayong maging sensitibo sa trauma – ibig sabihin, maaari tayong lumago sa kaalaman at kasanayan habang tinutuklas ang mga prinsipyo ng pangangalaga na may kaalaman sa trauma at kung paano nakakaapekto ang trauma sa mga bata at pamilya. 3) Maaari tayong maging trauma responsive, ibig sabihin, ipinapatupad natin ang mga prinsipyo at kasanayan na may kaalaman sa trauma nang paisa-isa at organisasyon, at 4) nagiging may kaalaman sa trauma, ibig sabihin ay ganap na isama ang mga prinsipyo at kasanayan na may kaalaman sa trauma sa kultura ng isang pamilya at/organisasyon.

Sa buod, pinapataas namin ang kamalayan, ipinakilala ang kaalaman at kasanayan (na kung saan kami ay nagiging mas mahusay!), nagpapatupad ng pagbabago at pagkatapos ay nagsasama ng mga kasanayan. Kung nalaman ng Virginia ang trauma - ibig sabihin ang ating mga paaralan, ating mga tahanan, ating mga simbahan at ating mga lugar ng trabaho - ang pagpapagaling ay mapapabilis sa buhay ng mga apektado ng trauma. Bilang mga Virginians, tingnan natin kung nasaan tayo personal sa mga yugtong ito at sumulong!

Tungkol kay Angie Grant

Ang pinakadakilang kagalakan ni Angie ay ang kanyang pamilya – siya ay Nanay kay 4 at Lolli sa 4 mga apo.

Siya ay may degree sa Child and Family Studies at kasalukuyang nasa staff sa Cloverhill Church, kung saan siya at ang kanyang asawa ay namuno sa nakalipas na 26 (na) taon. Siya ay nagsisilbi bilang Executive Director ng Cloverhill Christian Academy na matatagpuan sa Midlothian, VA.  Siya ay isang tagapagtaguyod para sa mga foster kids at pamilya bilang isang Advocate para sa The Forgotten Initiative, pati na rin bilang isang Cultivate Connection Facilitator sa kanyang komunidad at higit pa. Naglilingkod siya sa Families First Board gayundin sa Chesterfield County-Colonial Heights Department of Social Services Board.

Nakakita siya ng malaking kagalakan sa pagbabahagi ng mga praktikal na tool na nagtataguyod ng pagpapagaling. Bilang foster at adoptive parent mismo, naiintindihan niya ang mga hamon na kinakaharap ng mga pamilya sa araw-araw. Ibinahagi niya mismo ang kanyang sariling mga karanasan sa pagnanais na magdala ng pag-asa at paghihikayat sa mga pamilyang naglilingkod sa mga mahihinang bata.