Sisterhood Spotlight

Ano ang naging inspirasyon mo para maging isang bumbero?

Sa simula ng pandemya, isang malaking kaganapan ang nangyari sa aking bayan at kailangan kong panoorin ang higit sa 400 mga bahay na nasusunog. I felt absolutely and painstakingly helpless dahil wala akong magawa. Laking gulat ko kung gaano kaunti ang magagawa ng bumbero sa Davao sa trahedyang ito. Alam kong sa sandaling iyon kailangan kong sagutin ang isang tawag. Habang sinimulan ko ang pagsasanay at pagtakbo kasama ang mga tripulante bilang isang pulang sumbrero, nagustuhan ko ang trabaho, misyon, at ang lubos na pagkakaisa ng aking mga kapatid, tripulante, at buhay sa istasyon. 

Naglilingkod ka sa unang all-female crew ng Ashburn Volunteer Fire Department, ano ang mararamdaman mo kung isasaalang-alang na ang paglaban sa sunog ay madalas na karerang pinangungunahan ng mga lalaki? Nakakita ka ba ng anumang mga pakinabang sa pagiging isang babae sa larangang ito? 

Ipinagmamalaki kong ipakita sa aming mga kawani at komunidad na kung ano ang magagawa ng mga lalaki, magagawa rin namin, at maging aktibong bahagi ng larangang ito. Oo naman, umiiral ang mga pagkakaiba-iba ng biyolohikal, ngunit maaari itong madaig sa pamamagitan ng pamamaraan at pagsusumikap. Ito ay nagpapahirap sa akin ngunit lahat sa atin ay narito pa rin ay nagpakita na maaari nating makamit ang kaunti kapag lahat tayo ay nagtutulungan sa isang iisang misyon at layunin. Mayroong ilang mga pakinabang ng isang babae kaysa sa isang lalaki. Halimbawa, maaaring hindi napagtanto ng mga tao na karamihan sa mga tawag na nakukuha ng mga bumbero ay medikal sa kalikasan at maraming mga pasyente ang mas komportable sa isang babae kaysa sa isang lalaki. Madalas lumambot ang mga mukha pagdating ko sa eksena. Pare-pareho tayong tinatanggap ng ating komunidad. 

Ano ang iyong pinaka-mapagmataas na karanasan mula noong ikaw ay naging isang bumbero? 

Marami akong naranasan na nakapagpapalaki sa aking ginagawa. Isa sa tumatak sa isip ko ay ang pagkuha ng isang espesyal na kahilingan mula sa aking Hepe na sumali sa isang tawag na hindi ko naka-iskedyul dahil sa aking maliit na sukat. Itinuturing ng marami na ito ay isang kawalan, ngunit dahil ang tawag ay kailangang harapin ang pagliligtas sa isang nakakulong na espasyo, ito ay naging isang direktang taktikal na kalamangan. Sa trabahong ito mayroong maraming mga pakinabang at disadvantages na may sukat, mass ng kalamnan, at pisikal at mental na katalinuhan, ngunit ang mga ito ay maaaring pagtagumpayan.

Ang isa pang nananatili ay hinihiling sa simula ng klase ng fire school na magbigay ng motivational speech sa mga bagong rekrut. Kadalasan dahil maliit ako, mas matanda, at babae. Hindi ko lang naipakita na nakaligtas ako sa pagsasanay, ngunit kailangan kong maging isang halimbawa kung paano mo makukuha ang paggalang ng mga nagsasanay sa iba na may maraming karanasan sa buhay. Kung kaya ko, kaya nila. Sana ay nabigyan ko ang mga estudyante ng motibasyon na magtiyaga kapag mahirap ang mga bagay dahil tiyak na gagawin nila.

Ang Setyembre 11, 2001 ay nagtataglay ng hindi masusukat na kahulugan sa bansang ito, ikaw ba at ang iyong mga kasamahan ay may anumang mga ritwal na nagbibigay pugay sa mga nahulog at mga unang tumugon sa araw na iyon?

9-11 ay isang napakalungkot na araw para sa amin ngunit pinagmumulan din ng pagmamalaki, pag-alala, at pagganyak. Ito ay isang palaging paalala ng ating mortalidad, ang ating tungkulin, ang ating pag-unawa na ang lahat ng ito ay maaaring mawala sa isang segundo, at isang paalala na marami ang maglilingkod hanggang sa wakas. Marami sa atin ang nakikilahok sa mga kaganapan, alaala, at aktibidad tulad ng 9/11 na pag-akyat sa hagdanan ng alaala. Ngunit marami ang naaalala sa katahimikan dahil sa lalim ng kalungkutan na ating nadarama para sa ating mga kapatid na nalugmok.

Ano ang sasabihin mo sa isang taong isinasaalang-alang ang isang karera bilang isang bumbero o iba pang unang tumugon?

Kung mayroon kang oras, kalooban, at tiyaga, gawin ito. Maaari mong gawin ito bilang isang karera o bilang isang boluntaryo kaya maraming mga pagpipilian depende sa iyong sitwasyon. Ang paglilingkod sa iba ay bumubuo ng isang direktang ugnayan sa iyong komunidad. Matutulungan mo ang mga tao sa kanilang pinakamasamang araw at magbigay ng makabuluhang halaga sa kanilang buhay. Hindi ito magiging madali, ngunit ito ay lubos na kasiya-siya, at bubuo ka ng pakikipagkaibigan, pagkakaroon ng isang malaking pinalawak na pamilya para sa buhay mula sa matanda hanggang bata at lahat ng nasyonalidad. Kahit saan ako magpunta, matatagpuan namin ang aming tribo at lahat kami ay may isang karaniwang kuwento. Ang firehouse table kung saan tayo nagbabasa-basa ng tinapay, nagbabahaginan ng mga kuwento, natututo, nagkukuwento, at lumalaki sa maraming paraan ay parang ating pangalawang tahanan.

Tungkol kay Angela Boers

Si Angela Boers ay ipinanganak sa Davao City, Pilipinas na may isang nakatatandang kapatid na babae at dalawang kapatid sa ama. Nagtapos siya ng Bachelor of Science in Accounting degree mula sa University of Cebu noong 1996. Dahil alam niyang noon pa man ay gusto na niyang pumunta sa United States, sinamantala niya ang pagkakataon noong 2001 nang magpakita ito. Nagsimula siyang magtrabaho ng mga kakaibang trabaho bago siya tinanggap bilang Accounting Tech para sa Smithsonian- isang trabahong hawak pa rin niya habang nagsisilbi rin bilang isang bumbero at EMT. Nakilala niya ang kanyang asawa na ngayon, si Jacco, at lumipat sila sa Sterling, Virginia noong 2003. Sila ay maligayang kasal sa loob ng mahigit 15 na taon na ngayon at may dalawang anak na babae na kanilang ipinagmamalaki at kagalakan. Sa labas ng kanyang pamilya, at sa firehouse, mahilig siya sa photography, paglalakbay, at pakikipaglaro sa kanyang mga aso.